“ Artık ne para, ne mutluluk, ne de zafer bekliyorum” diye yazmış Machiavelli: “ Yine de gizli ya da aşikar bir kötülüğün içimi kemirmesinden korkmuyorum”. O’na göre insan, doğuştan kötülüğe eğilimlidir.  O’nun ahlak ilkesi, ezilmeyi ve zayıflığı dışlar… 
Bu şekilde düşünenlerin sayısı oldukça fazla! Ahlak kendiliğinden iyi ya da kötü değildir elbette. Sonuçta her ilke insan eyleminde ışıldar ya da kararır. Herkesin doğrusu kendine, anlayışı maalesef ahlakı oynak bir zemine yerleştirmiştir. Bence diye başlayan her ilke yerle bir olmayı hak ediyor demektir. Ve insanın içini kemiren, dışını kirleten, krallıkları, devletleri yok edende işte bu duygudur. Başarı adına araç olarak kullanılmaya başlandığından bu yana ahlak anlamını kaybetmiştir. Bu anlayış insanları iyi olmaya değil daha kötü olmaya yöneltir. İyilik ve kötülüğün arasında kalan BEN duygusu mutlaka, fayda sağlayanı seçecektir. Bu durumda iyiliği bile seçmiş olsa; iyilik kendi masumiyetini kaybedecektir ve çoktan etmiştir. İyilik-kötülük, doğru- yanlış hepsi birer araç haline geldiğinden dolayı iç içe geçmiş bir halde içimizde yaşar.. Dolayısı ile bunları araç olarak kullanan insanlarında araç haline gelmesi kaçınılmazdır. Neyi kullanıyorsan yaşamak için, ölmeden mutlaka ona dönersin.
Günümüz sistemi bize bencilliğin erdemini ezberletiyor. Başkasına yaptığımız kötülük kendimiz için büyük iyilik olacaktır. Bizim gittiğimiz yolun sonu maalesef budur. Sadece kendisi için iyilik isteyenler sonunda en büyük kötülük ile karşılaşacaklardır. 
Yapmamız gereken şey basit; iyiliğin ve doğruluğun içinden kendimizi çıkarmalıyız. İçinden kendimizi çıkardığımız her duygu şüphesiz samimi, içten, doğru, iyi ve bilgece olacaktır. Ancak BEN’ siz çıktığımız yolun sonunda mutlu bir BİZ’ e ulaşabiliriz. İyi bir toplum için iyi bireyler gerekir. İyi bireyler içinde bireysiz bir iyi…
yine Machiavelli şöyle diyor; “ Amaç, iyi olmayı öğrenmek değil, iyi olmamayı başarmak olmalıdır” Okurken hoş gelen bir cümle olması bizimde bu yolda olduğumuzu gösteriyor.. Kötü insanlar kendileri için kötülük yapmazlar. Sadece başkalarına zarar verirler. Kendileri için iyilik yapan insanların da bu kötülerden farkı yoktur. Tabiî ki Machiavelli yanılıyor!! İyiliğinde, kötülüğünde içinden BEN’i çıkarmalıyız. Zıttı olmayan bir iyilik ile kucaklaşmak kötülüğü de masumiyet ile buluşturacaktır.