GÜVENİN FELSEFESİ
Güven dediğimiz şey, soyut bir duygu olmaktan çok daha fazlasıdır. Bir çocuğun zihninde “Dünya bana karşı güvenilir mi?” sorusuna verilen ilk cevaptır. O cevap olumluysa, birey geleceğe umutla yürür. Olumsuzsa, hayatın her aşamasında görünmez bir eksiklik hissedilir.
TUTARSIZLIĞIN BEDELİ
Çocuk, ağladığında karşısında bir yüz, bir ses, bir dokunuş bulmak ister. Bunu her seferinde bulduğunda dünyayı güvenilir sayar. Bulamadığında ise zihninde derin bir çatlak oluşur. Bu çatlak, yetişkinlikte kaygıya, güvensizliğe ve çoğu zaman kırılgan ilişkilere dönüşür. Tutarsızlık, sadece o anın değil, bütün bir ömrün bedelini artırır.
SESSİZ ÖĞRETMEN : TAKLİT
Çocuklar sözcüklerle değil, davranışlarla öğrenir. Bir bakıcının sabrı, sakinliği ya da öfkesi, çocuğun karakterine işlenir. “Nasıl sevilir, nasıl güvenilir, nasıl bağlanılır?” sorularının cevabı, ebeveynin sergilediği küçük günlük davranışlarda gizlidir. Çocuğun ruhuna atılan ilk imza da işte bu davranışlarla şekillenir.
HAYATIN EN KALICI MİRASI
Bugün anne-babalar, çocuklarına iyi bir gelecek bırakma telaşında. Fakat gelecek yalnızca maddi imkanlarla inşa edilmez. En kalıcı miras, bir çocuğun ruhuna bırakılan güven duygusudur. Güvenle büyüyen bir çocuk, ileride yalnızca başarılı değil, aynı zamanda huzurlu ve dirençli bir birey olur.
SONUÇ:
Görünmez Bir Sermaye
Dünya hızla değişiyor; teknolojiler, okullar, şehirler, imkanlar… Ama güven duygusu değişmeyen bir sermaye. Bir çocuk için en büyük armağan, basit ama derin bir mesajdır:
“Seni duyuyorum, yanındayım, sana güveniyorum.
İstanbul Times - Mehmet Sebah Yiğit