BBC sağlık muhabiri
Bilim adamları meme, prostat ve yumurtalık kanseri riskini artıran 80'den fazla belirleyici gen bulundu.
Bu alanda bugüne dek yapılan en büyük araştırma diye nitelenen çalışmada 200 bin kişinin DNA'sı incelendi.
Bunlardan yarısı kanser hastası, yarısı ise sağlıklıydı.
İki grubun genlerini karşılaştıran bilim adamları, DNA'daki kalıtsal kanser riski noktalarını belirledi.
Araştırma ekibine liderlik yapan İngiliz bilim adamları, bu bulgular sayesinde beş yıla kadar yeni DNA taraması testleri geliştirebileceklerini söylüyor.
Ayrıca farklı kanser türlerin gelişimine de ışık tutabilecekleri görüşündeler.
Çalışmada meme, prostat ve yumurtalık kanserine yakalanan hastalarda sık rastlanan genetik farklılıklar incelendi.
Tek nükleotit polimorfizm (Snps) adı verilen bu farklılıklardan her biri, kanser riskini çok az miktarda artırıyor.
Ancak bu belirleyici genlerden (marker), çok sayıda taşıyan bir grup erkekte prostat kanseri riskinin dört katına, kadınlarda ise meme kanseri riskinin üç katına çıktığı görüldü.
Prostat kanseri için tarama umudu
Meme kanseri için bazı tarama yöntemleri var -- ancak bugüne dek prostat kanseri için tarama yapılamıyordu.
PSA testi kanda bazı protein belirleyicilere bakarak riski tahmin etmeye çalışsa da güvenli bir yöntem olarak kabul edilmiyor.
Bu yüzden hayatı kurtulan her prostat kanseri hastasına karşılık, 12-48 erkeğin gereksiz yere tedavi gördüğü düşünülüyor..
Bu son araştırmada bulunan prostat kanseri belirleyicisi 23 genden 16'sının, hastalığın ölümcül türlerinin habercisi olabileceği, dolayısıyla da en iyi tedavi yöntemi konusunda karar vermekte hastalara ve doktorlara yardımcı olacağı kaydediliyor.
Kanser Araştırma Enstitüsü'nden Profesör Ros Eeeles "Bu sonuçlar, prostat kanserinin genetik sebeplerini bulma konusunda bugüne dek attığımız en büyük adım." diye konuştu.
Londra merkezli Kanser Araştırma Enstitüsü (IRC) ile Cambridge Üniversitesi'nden bilim adamlarının ortaklaşa yürüttüğü çalışmaya, İngiltere Kanser Araştırma kuruluşu ile Wellcome Vakfı maddi destek sağladı.
Ana bulgular, Doğa Genetiği adlı bir dergide yayımlanan beş makalede bilim dünyasına sunuldu.
Editör: TE Bilisim
